RTV Teorija i praksa

vrijednosne širine; rezultat neposrednog posvojenja stvarnosnih fenomena, televizijska slika informira nas o procesima što se (uglavnom) istovremeno s našim percipiranjem odvijaju pred objektivima njenih kamera, pa se odatle najveći dio doživljaja iscrpljuje u opservacijama, znacenjima i sadržajima direktno vezanim za životni trenutak (ili takozvani »trenutak u studiju«) i njegov smisao; treće: filmsku sliku odatle uvijek doživljavamo kao fenomen veće značajnosti, kao povišeni komunikacijski znak koji saopćava ili nas navodi da otkrijemo sadržaj poruke dublji od običnog; televizijsku sliku redovito primamo na nivou standardne informacije, ne samo nenaglašene već unekoliko i prigušene u svom stvarnom, efektivnom značenju; filmsku sliku podsvjesno smo skloniji identificirati kao apriori značajnu i vrijednu umjetničku fiksaciju televizijsku pak, podjednako apriori, kao dinamični podatak sa stranice »vizuelnih novina«; četvrto: komunikacijsko usvajanje i spoznajno odgonetavanje filmske slike-poruke izaziva u našoj svijesti osjećaj odgovornosti i napora veći od onog koji se javlja prilikom usvajanja i asimiliranja televizijske slike-informacije, čak i onda kad nema stvarne potrebe za većim mentalnim angažiranjem; peto: do filmske slike dolazimo posebnim voljno-provedbenim odnosno aktivnim prostorno-vremenskim zahvatom (odlazak u kinematograf, izbor pojedinog filma, dvorane, sjedišta, vremena projekcije, itd.), dok nam je televizijska slika, tako reći, uvijek pri ruci, dostupna bez posebne želje i intervencije; šesto: filmska slika, monumentalizirana širokim formatom kinematografskog ekrana, ostaje pred nama onakva kakva jest, potpuno izvan našeg dohvata i izvan moguće intervencije, dok televizijsku sliku, približenu sobnim »ekranom« i aparatom, možemo po volji manuelno modulirati na nivoima svjetlosnog, kontrastnog, tonalnog i akustičkog kvaliteta, možemo je po volji uključivati i isključivati, pa i zamjenjivati slikom s drugog kanala čime manifestiramo nesumnjivu kreativnu »nadmoć« nad jednim dijelom njene egzistentnosti; sedmo: filmska slika, od filma do filma, može promijeniti svoj format (standard, widescreen, cinemascope, cinerama, TODD-a-O), dok je televizijska slika obzirom na format jednom zadana formatom aparata kojeg posjedujemo;