Delo

Д Е Л 0 536 пошла је путем своје преходнице, — она је после једног деценија затворена. У исто доба кад је јавно мњење осудило екснерименат са Земљоделско-Шумарском Школом у Пожаревцу, тражено је да се код нас установљавају пољопривредне школе нижега реда, у којима ће се школовати неиосредно синови сеоскога народа, с ннжим и внше практичним образовањем. Последица је ТОГа била: Закон о нижим школама за иољску аривуеду од 1882. године, којп је одмах гарантовао оснивање трију нижихпољонривредних школа: једне школе за ратарство , једне за винодеље и воћарстао и једне за сточарство и планинско газдовање. Но том закону је одмах отворена школа за ратарство, данашња Ратарска Школа у Краљеву, иосле 8 година отворена је школа за Ршнодеље и Воћарство V манастиру Вукову код Неготина, а за трећу школу није до данас ништа нредузимано, осем ако се мпсли да иројектовани сточарски завод на Златибору буде та школа. Али, да је баш по овоме закону све пзвршено. опет се овим нс би решило питање о пољоиривредној насгави у пас. У земљи која бележи тако велики проценат пољоиривредног становнинггва, — три ниже иољонривредне школе не могу никако бити довољне, да нодмире тако огромну и прешну потребу стручног образовања тога становништва. II државна унрава, ако хоће да водн рачун о броју , ако хоће да да доказа да схвата нравилно погодбе унапређења једне такве производње, као што је пољска привреда за нашу земљу, опа се ни по што не сме зауставити само на овоме. За нас је потребно и више и разних пољопрнвредних школа, читава снстема установа, преко којих ће се утицатп на ширење стручног знања и нанредне пољопривредне практике у пароду. У том смиелу су се нзразили већ многи стручни иисци, па таког је мишљења н најпозваније за то Српско Нољопривредно Друштво, које је нарочито нзнесено у , Извештају о раду и одлукама секција Сри. Пољоиривредног Друштва У реду школа и устапова, којима треба да се иопуни пољопривредна пастава у нас , истакнута јс и једна школа за више пољоиривредно обра.зовање. По једнима требало би то да буде Пољоиривредна Академија. а но другима имао би се пашој Великој Школи придодати Пољоири вредни Одсек. Ова иодела мишљења иренета је са Запада, јер и тамо је било једних који су бранили тако иазване тизоловаче иољоиривредне академије,“ а други су се држали ногледа једпог од нај јачих осповалаца пољонривредне науке — ./. Либига —о туниверситетском образовању.* Докле су,*на име. нрви замишљали, да се н више образовање пољопривредника оснива на практици, по мусгри академијског добра; дотле су други тражилн за више иољоиривредно образовање мссто где се учн чиста наука, — иаука која има оишгу вредност, а не, као на академијама, која !) Тожак за 1800. годину страна294.