Godišnjica Nikole Čupića, 01. 01. 1910., str. 351

328 ГОДИШЊИЦА

да ће јемачице уставит на осла“ (казна на коју су осуђивани крадљивциј), да ће „учинит ламенат (тужбу)ј“, итд. Оне га проклињу: „веће ти нигда не родило, све ти пругови (скакавци) попасли, град ти сву башчину потуко, ни лозе не оставио, све ти се учинила блута (плесан на вину) а теби дошла шута, не имо ништа ни на дому ни на двору“, и жале за младим господарима: „нека би нама младијех који нам натискају пуне кошице грожђа и пуне руке динара“ (П, 6). У то долази виленица. Она одиста обеди неке петоноге градске виле да су Јерку украле вино и да га неђе вратити. Јерко се брзо утеши: „колико ми је покр:дено вино, толико ћу ја сејатепце (тајно) улит водице и продават кријући из мезана (влажно место, подрум) и не плаћат царине“ |П, 7). Долази појава Мара Саламуна и Прхуна Прхун је најпре сам, има свој монолог о својим господарима и ситуацији, као и Помет Држићев: „ови је мој госпар (Јерко) залудио, и удрио у љубав, како и товар (магарац) на младој трави кад га дође воља љубит (ова је реч доцније пребрисанај, тер стане трубит да такога глас славица чује и густа (допасти се, волети) свака ослица. Нути лудости у слабости! Бит стар... цјепидлака, а слт (2) ходит у госпођа, то је ђусто (управо) ко да се вјетром пасе (храни) а димом хука. И хоће да његов син Маро не чини што он чини! Што мачка коти, све мише лови (ова пословица има и у Држићај«. У то, баш кад Прхун зажели да га види („кога хтио, тога срио«“, каже он), долази Саламун с Маром. Уговоре да Саламун донесе суде и динаре, а Маро и Прхун да му спрече „двадесет и пет барјела (буре) вина“. Чим Саламун оде, она двојица, се договоре да га преваре; уизмакнимо од њега мједи (новца), а да му не дамо вина ни капље“. Прхун, који ће бити „феличиј (срећнији) човјек него га је у граду (Дубровнику)“ ако превари Јеврејина, намисли да преко виленице обеди Саламуна за крађу вина (П, 9). На том се разиђу. Сад долази она толико спремана појава кад Јерко и Прхун иду тобож у лов, у ствари Кати Јагоди на састанак. „Јерко је на маски, с бањештром, а Прхун зубљом“. Прхун забавља Јерка песмама, које сам саставља. Четири су песме, а неке су врло слободне. Што се још може навести, то је: