Jugoslovenski Rotar

Težina Asa prvobitno je jedan funt, dakle po starom funtu 273 grm, a po kasnijem 527 grm. Tokom trećeg stoleća više puta i znatno su težinu smanjili iz razloga što se lako može razumeti. U god. 286. težinu teških novaca smanjili su na polovinu, u god. 269. na težinu prvobitnog sextansa, dakler na Sestinu, god. 217. na polovinu toga, t. J. na težinu uncia su smanjili Asa, a tome odgovarajući i delove Asa.

Težina ovih novaca nije bila ni tačna, Jer su pravljeni „al marco“ t. J. iz izvesne količine metala liyali su izvesni broj novaca. ali komadi nisu pojedinačno overeni. Osim Rima su i mnoge italijanske pokrajine, — koje su bile pod rimskom vlašču. — livale bronzane novce slične tezine sa najrazličitijim figurama.

Najstariji rimski srebreni novac kovan je u Campaniji. Rimljani su god. 558. pre Hrista osvojili od Grka Campaniju, koja se prostire na Južnom delu italijskog poluostrva, te su majstori. koji su ostali tamo, kovali prve rimske srebrne novce; od njih su naučili Rimljani kovanje movaca. Takozvani didrachmon, koji su ovi majstori pravili u težini od 7.5 grm, napravljeni su potpuno u grčkom stilu sa natpisom ROMANOM (Romanorum). Sam Rim tek u god. 269. pre Hrista počeo Je 'kovati srebrni novac pod konzulatom Q. Ogulnius i C. Pabiusa, de nar u vrednosti od 10 a sa oznakom rimsko deset (X), na prednjoj strani sa rimskom glavom sa šlemom, na poledjini: Dioscuri. Isprva u težini od » funti: 4.5 grm. a počevši od god. 217. u težini od ls. funt a 5,9 grm. Polovina ovoga je quinar, sa rimsko pet (V) oznakom, a četvrtina je sestertius, sa oznakom rimsko dva (IH) i sa „S“. U isto vreme za cisalpinsku Galiju i Illiricum, koji su bili pod vlašču Rimljana kovali su t. zv. Victoriatus, koji je vredio M denara, sa glavom Jupitera na prednjoj strani, a na poledjini sa Victoria, kako polaže venac Jednom trofeju. Oyi denari često puta su napravljeni sa zubčastim rubom, to su t. zv. serrati.

U početku su ovi denari nosili samo natpis „Roma“. kasnije označeno Je ı ime majstora, koji Je novac kovao. Na republikanskim denarima, menjaju se i slike, na poledjini dolaze na novac mitoloske i istorijske pojave, koje su obično u vezi sa porodicom majstora, koji su novac kovali, zato zovu consularne denare i familiarnim denarima. Ove novce je Populus Romanus putem svojih poverenika neograniéeno kovao. Poverenici mogli su biti imperatores, quaestores, aediles i senatus consulto praetores, te od god. 90. pre Hrista tresviri aero, argento, auro flando feriundo. Pri kraju republike u samom Rimu senat, a po vojnicki opsednutim teritorijama van Rima kovao je novac onaj. koji je imao imperiuma. Isprva je Caesar uzeo sebi prava, da je pored senata ı u gradu dao kovati srebrni novac, a putem svojih prefecta Hirtiusa i Plancusa i zlatni novac. Takodje Je Caesar dobio prvi put pravo, da Je Još u god. 44. pre Hrista, Još za vreme svoga života, mogao dati kovati novac, što je ukrašen bio svojim portreom. Posle ubistva Caesara uobičajeno Je da svaki posednik vlasti kuje novac sa svojim likom. Zlatni denar javlja se prvi put za vreme republike pod Sullom.

Za vreme carstva prednja strana ukrašena Je bila glavom cesara ili njihovih srodnika. Za vreme carstva 1 zlatni denar = 25 srebrni denar = 100 sestertius = 400 As i pošto Je Caesar težinu zlatnog denara utvrdio u '/x funti, 1 zlatan funt — 40 zlatni denar = 1000 srebrni de-

574