Naša stvarnost

216 LJUDI—DOGAĐAJI—KNJIGE

je poznat i preko granica svoje ofadžbine, ali prevodi njegove poeme na druge jezike počeli su se pojavljivati fek krajem deveinaestog vijeka. Najstariji sačuvani rukopisi poeme poliču iz početka sedamnaestog vijeka. Svi fi rukopisi razlikuju se jedan od drugoga i sadržajem i količinom slrofa. Prvo štampano izdanje je iz 1712. Štfampao ga je u svojoj redakciji car Vahtang, u Tiflisu.

Sadržaj i značenje poeme osfali su dugo vrijeme sporni i neobjašnjivi. I fek naši dani dali su mogućnost izučavanja poeme u vezi sa istorijom države u kojoj je ona ponikla.

Prve slrofe poeme uvode čitatelja u osobiti feudalni svijet, sa njegovom

složenom društvenom hijerarhijom: svijet robova i gospodara, svevlasne vlastele i vifezova, odanih svojim sizerenima. Poema „Vitez u firgovoj koži” — to je živa slika društvenih odnosa

i društvenih ideala feudalne Đurđije sa kraja dvanaestog vijeka. Ona prelstavlja borbu čovječjih sfrasti u uslovima, zajedničkim mnogim narodima u određenoj periodi njihovog istoriskog razvifka. Opštečovječnost Rustlavelijevih likova čini njegovu poemu spomenikom ne samo đurđijanskog feudalizma, nego i feudalizma uopšte.

U osnovu Rusfavelijeve poeme poslavljena su dva najsilinija ljudska osjećanja: druželjublje i ljubav. Ljubav, druželjublje pobratfima i borba sa svim nedaćama i preprekama, borba proliv feudalnih lendencija državne vlasti i teritorije, — sve je fo preplefeno jedno sa drugim i javlja se kao jedinsfvena, organska cjelina. Glavni događaj poeme kreće se oko borbe između carske kćeri Tamare, koja prestavlja politiku ujedinjavanja zemlje, i feudala koji su se borili za pokrajinsku nezavisnost i svoje uske interese. Ruslaveli je bio na sfrani Tamare i u svojoj poemi neumoljivo je uslao prof:v onih sila, koje su držale u ropsivu carevu kćer i odvajale je od nasljednika prijestola, njenog dragana. Pojava pceme „Vilez u figrovoj koži” donijela je pjesniku ljubav i povjerenje Tamare (bio je carski državni blagajnik), i neutoljivu mržnju Tamarinih neprijatelja, zbog kojih je pjesnik najzad morao da bježi iz svoje rođene domovine.

Ruslaveli je bio najobrazovaniji čovjek svojega vremena. Odlično je poznavao persisku i vizanfisku književnost, Omira i aleksandriske pesnike. On je preuzimao i koristio sve prave vrijednosti foga velikoga nasljeđa izbjegavajući vizanfisku nakićenost i fešku persisku nasićenost! dvorske poezije. Od Omira je naslijedio životnu radost i plasličnos} svojih junaka, od aleksandriskog romana — fabulnu gipkost, neobičnu za ono vrijeme, realizam i jednostavnost pjesničke riječi.

Poema „Vitez u figrovoj koži" prožeta je duhom najšireg kosmopolilizma. Glavna lica poeme su: jedan Indus, jedan Arabljanin i njihov vjerni prijatelj

vladar primorja, — fo su preistavnici triju naroda. Pjesnik se prema njima odnosi sa podjednakim simpafijama i daje im jednaka svojsiva energije i velikodušnosti. Rusfaveli je bio ravnodušan prema hrišćansfvu i muhame-

danstvu; religiozni obredi i dogmalizam bili su mu fuđi.

Ruslaveli je svoju poemu napisao u sirofama od četiri stiha. Posljednji stih sfrofe je aforizam, kojim pojačava izloženu misao. Ponekada senfencija je izložena, kao feza, u prvom stihu, a fri druga je dokazuju. Dužina stiha je kao kod srpskih bugarštica.