RTV Teorija i praksa

primaoca, koga ne vidi. Obično se misli da je to jednosmjemi proces, da nema razmjene poruke, tj. radio i televizija šalju, a slušaoci - gledaoci primaju poruke, ali ne može biti obmuto (kao u običnom, neposrednom razgovoru). Međutim, slušaoci - gledaoci ponekad se specijalnim kanalima obračaju govomicima na radiju i televiziji (teiefonom, pismima i dr.). Osim toga, govomik na radiju i televiziji je svjestan da se obrača nekome; on pretpostavlja način reagovanja te osobe i donekle joj prilagođava svoj govor. Prema tome, pored uticaja sredstava masovnog komuniciranja na auditorijum, postoji i određeni uticaj auditorijuma na masovne komunikacije. 4. Mnogobrojni slušaoci - gledaoci ne čine homogenu masu. Oni se razlikuju po stepenu obrazovanosti, zainteresovanosti, po poznavanju jezika i dr., pa se zbog toga i različito odnose prema emisijama radija i televizije. Govomik pred mikrofonom ili kamerom treba da bude sposoban da privuče i, poslije, održi pažnju slušalaca - gledalaca. Nekad če za to biti dovoljna pojava samoga govomika, a nekad tema o kojoj je riječ. 5. U vezi sa činiocima koji su obavezno prisutni u verbalnom opštenju, Roman Jakobson piše: „Pošiljalac šalje poruku primaocu. Da bi bila delotvoma, poruka zahteva kontekst na koji se odnosi („promet” u jednoj dmgoj, pomalo nejasnoj nomenklaturi), uhvatljiv za primaoca, i bilo verbalan bilo takav da se može verbalizovati; kod koji je u celosti ili bar delimično zajednički pošiljaocu i primaocu (ili, dmgim rečima, onome koji poruku enkodira i onome koji je dekodira); i najzad, kontakt, fizički kanal i psihološku vezu između pošiljaoca i primaoca, koji obojici omogučuje da uđu u komunikacioni odnos i u njemu ostanu ... Svaki od ovih šest činilaca određuje jednu posebnu funkciju jezika” (RJakobson; Lingvistika i poetika, Beograd, 1966, str. 289-290). Jakobsonovoj shemi šest fundamentalnih činilaca: pošiljalac - primaiac - kontekst - pomka - kontakt - k6d, odgovara shema šest osnovnih funkcija verbalnog opštenja: emotivna - konativna referencijalna - poetska - fatička - jnetajezička (str. 295). Ove sheme možemo da primijenimo i na govor radija i televizije. Prije svega, treba poči od pošiljalaca poruke. Oni se, pored ostalog, razlikuju i po tome što su jedni profesionalni, a dmgi neprofesionalni učesnici. Profesionalni učesnici su više zastupljeni (spikeri, novinari). Njihov govor je od daleko večeg značaja, on direktno utiče na jezik slušalaca i zbog te važnosti trebalo bi da je književni. Govor neprofesionalnih učesnika vrši manji uticaj, ali nije beznačajan. Ukoliko je dijalekatski obojen, predstavlja osvježenje, naročito za one

165