SRĐ

— 815 —

tere teorieamente ehe vi siano delle donne piu belle della sua, ma una sola per lui e la migliore di tutte." Prikazavši nam Nordau glavne oznake kniževnog egotizma, oštrom svojom kritikom napada i na feanceske tako zvane Parnasiste: — Gautiera, Flauberta, Catula Mendesa, Banvilla i Baudelairea. Zašli bismo u prostrano kniževno pole, kada bismo potanko litjeli analizovati pojedine 'stramputice ovijeh kniževnika. Ideja i suština pjesme morala se žrtvovati formi; strast i egoizam morali su biti glavnom nenom idejom. Flaubert je kazao: „Stili u Ијерој formi bez ikakova smisla, više vrijedi od stilia poletne ideje a slabije forme." ') Naj l,epša aplikacija takove teorije nalazi se u jeđnoj pjesmi Catula Mendesa (Recapitulation), koja ovako glasi: Rose, Emmeline, Margueridette, Odette Alis, Aline. Paule, Hippolyte, Luey, Lueile, Cecile Daphue, Melite, Artemidore, Муггћа, Myrrhine Perine Nais, Eudore. Slijedi drugijeh jedanaest strofa istog kalupa, a zadna svršava: Zulma, Zelie Eegina, Eeine, Irene .... Efc j' en oublie.') Kakova se ideja krije u napomenutoj dosadnoj pjesmi? Cijenim, da je svakome jasno. Pisae namje dosadnom nomenklaturom htio prikazati pobjedu svoje strasti nad nežnijem spolom. Je li u tom uspio? Cijenim da nije, proucivši negovu pjesmu sa khiževno-moralnog gledišt.a. U drugoj pjesmi isti pisac veli: ') P. M. Guvan, L' esthetique du vers moderne. Revue philosophique, vol. XVII. str. 270. ') P. „Eeho de Paris", br. 2972. 8 Jul. 1892.