Nova Evropa

prevodu odgovarala, Prevod »Životom sam...« objavila je »Prosvjeta« (možda u nedostatku materijala) još jednom, u 60оdini 1902.

Iz »Manfreda« je prevela, u »Brankovu Kolu« za 1905, Anica M. Slavić) Jedan odeljak, pod naslovom: »Noćni prizor kod Rima«; to je u stvari jedan Manfredov monolog iz četvrte scene trećega čina, Prevod je dosta slab, neekvivalentan, i izgubio je svu lepotu Manfredova opisivanja, Ilustrovanja radi dajemo jedan izvod, naporedo s originalom:

The irees which grew along the broken arches Wawed dark in the blue midnight, and the stars Shone through the rents of ruin; from alar

The wateh-dog bay' d beyond the Tiber; and More near from out the Caesars' palace came The owl's long cry, and, interruptedly,

Of distant sentinels the fitful song

Begun and died upon the gentle wind,

Što su drva kraj stubova stari, Kao senke mesec ih ozari, Blizu nas, iz Cezarevih dvori, Sovoljugin dugi krik se ori,

S druge strane, iz te okoline, Jauk gladne nadolazi psine,

A kroz noćno tiho šaputanje Stražarevo dopire pevanje ,.,,

»Bosanska Vila« — za godine 1909, 1910, i 1911, — donela je prevode nekolikih pesama iz Bajronovih »Jevrejskih melodij4«, i to od raznih prevodilaca, Godine 1909 preveo je tua D. Filipović ove tri pesme: »On Jordan's banks«, »By the rivers of Babylon we sat down and wept«, i »On the day ot the destruction of Jerusalem by Titus« (sve su tri objavljene pod naslovom »lIz jevrejskih melodija«), Godine 1910 preveo je tu Spasoje J. Ilić iz istoga ciklusa pesmu » The wild gazelle« (5>Po Judinom bregu«). A godine 1911 izašao je od M. Moračine prevod pesme »She walks in Beauty« (»Ona šeta u ljepoti«). Isti prevodilac je 1911 godine preveo za »Bosansku Vilu« i jednu od triju Bajronovih pesama sa istovetnim naslovom: »Stanzas for Music«, i to onu koja se počinje rečima: »There be none ol Beauty's daughters«; samo što je prevodilac pogrešno razumeo engleski naslov, pa ga preveo sa »Muzici«, mesto »Stance za muziku« {ili »Stance za pevanje«). Malo je čudno da »Bosanska Vila« donese, ı to od raznih prevodilaca, uglavnom prevode iz jednog 1505 Вајгопоуа ciklusa. Moguće da je to bilo donekle inicijativom same redakcije. Svi su ti prevodi u stihovima, sem M. Moračine, koji

276